کد مطلب:19393 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه مي توان به اين دستور كه:حفظ احترام كسي كه احترام ديگران را حفظ نمي كند، لازم نيست عمل كرد؟

دو خصلت هستند كه هم از جهت اخلاقي ارزش به حساب مي آيند و موجب كمال روحي و معنوي انسان مي باشند و هم رمز نفوذ درون ديگران و جلب احترام آنان مي باشند: نخست، احترام به ديگران است. كسي كه احترام ديگران را مراعات نكند، نبايد انتظار داشته باشد، ديگران نسبت به او احترام بگذارند; به ويژه پدر و مادر و افرادي كه از انسان بزرگتر هستند; خطلت ديگر گذشت است; يعني اينكه انسان در برابر بدي ديگران عكس العمل نشان ندهد و به فكر انتقام نبوده در اين انديشه نباشد كه بدي آنان را با بدي پاسخ گويد; بلكه با ديدي وسيع و سينه اي باز و نظري گسترده از بدي ديگران در گذرد و آنان را ببخشد. اگر اين خصلت در زندگي انسان حاكم باشد، گذشته از اينكه كمال روحي بزرگي است، موجب نفوذ درون ديگران و خضوع ديگران در مقابل انسان است. انسان نه تنها از اين خصلت در خانواده خود از آن بهره مي گيرد، بلكه در ديگر صحنه هاي زندگي و در برخوردهاي اجتماعي موجب موفقيت و پيروزي او خواهد شد.
از هم پاشيدگي بسياري از خانواده ها در اثر نبودن روح گذشت و اغماض در افراد است. هر يك از عناصر آن خانواده ها در صدد اين هستند كه خواسته خود را تحكيم

ـ2113ـ
كنند، كه اين امر موجب اختلاف و در نهايت جدايي مي شود.
التبه چنين اخلاق والايي نيازمند به معرفتي بيشتر و ايماني تواناتر دارد كه با مراجعه به احوال انسانهاي موفق در اين راه و تمرين و به مرور زمان حاصل مي شود.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ2114ـ